Ukrzyżowanie (fol. 10)
Miniatura Ukrzyźowania sąsiaduje z przedstawieniem Boźego Narodzenia, tworząc z nim „dyptykową” parę. Równie dekoracyjna, lecz prostokątna bordiura ujmuje scenę Ukrzyźowania wpisaną w znajdujące się pośrodku wieloboczne pole oraz cztery medaliony z popiersiami Ewangelistów rozmieszczone w narożach.
     W symetrycznej kompozycji pośrodku ukazany jest Chrystus na krzyżu, po lewej Matka Boska z dwiema niewiastami, a po prawej Św. Jan z dwoma innymi mężczyznami. Krzyż ustawiony jest na niewielkim pagórku piętrzącym się ponad jamą, w której tkwi czaszka. U stóp krzyża po lewej stronie klęczy niewiasta trzymająca w dłoniach osłoniętych tkaniną złote naczynie, do którego spływa z prawego boku Chrystusa krew i woda. Majuskulna inskrypcja w języku greckim, zapisana białą farbą wzdłuż ponad poziomą belką krzyża, już słabo widoczna, jednoznacznie określa temat tego przedstawienia: I CTAV / POC[I]C - Ukrzyźowanie.
     Chrystus w złotym nimbie krzyżowym ma zamknięte oczy i głowę opuszczoną na prawe ramię. Jego nagie, wątłe ciało o widocznym zarysie kości klatki piersiowej, przysłonięte jest jedynie białym perizonium owiniętym wokół bioder. Szeroko rozłożone ręce przybite do krzyża są lekko ugięte w łokciach. Podobnie ugięte w kolanach nogi wsparte są na prostokątnym subpedionie przybitym do pionowej belki krzyża. Z ran Chrystusa spływają czerwone strugi krwi.
     Ponad poprzecznym ramieniem krzyża widoczne są zwrócone ku Chrystusowi personifikacje: słońca o czerwonej twarzy i zło-       

tych włosach okolonych promieniami (po prawej) i księżyca o twarzy i włosach ciemnoniebieskich (po lewej).
     Maria stojąca pod krzyżem zwrócona jest w stronę Syna. Wyciągając ku Niemu prawą dłoń, lewą złożyła na prawym ramieniu. Ukazana jest tradycyjnie w złotym nimbie, szafirowej sukni i ciemno czerwonym maforionie. Stojące za nią dwie niewiasty, szczelnie osłonięte welonami (odpowiednio ciemnobrązowym i czerwonym), skłaniają ku sobie głowy.
     Ukazany po drugiej stronie krzyża Św. Jan pochyla głowę otoczoną złotym nimbem, prawą dłonią wskazując Chrystusa, lewą zaś przykładając do policzka. Ma młodzieńczą twarz bez zarostu i jasne włosy ułożone w złotawe pukle. Ubrany jest w szafirowy chiton z czerwonym clavusem widocznym na lewym ramieniu i dwoma pionowymi pasami u dołu oraz szaroniebieski himation, przewiązany w pasie i jednym końcem przełożony przez prawe ramię.
     Stojący obok mężczyzna, również wyróżniony złotym nimbem, w lewej dłoni trzyma włócznię. Jego uniesioną ku Chrystusowi twarz okala ciemna broda i ciemne włosy częściowo zasłonięte białą chustą, której koniec ozdobiony dwoma czerwonymi poprzecznymi pasami opada na lewe ramię. Ubrany jest w czerwoną lamowaną tunikę przewiązaną powyżej pasa, krótki niebieski płaszcz spięty okrągłą zapinką, na którym widoczna jest prostokątna złota aplikacja, wzorzyste spodnie i buty z nagolenicami. Za nim wyłania się twarz starszego mężczyzny o siwych włosach i siwej brodzie.
     Niewiasta klęcząca pod krzyżem ubrana jest w czerwoną suknię przewiązaną w talii wąskim pasem białej tkaniny, ozdobionej poprzecznymi czerwonymi i czarnymi (?) kreseczkami. Jej niezwykle strojne nakrycie głowy kształtem przypomina złoty kołpak wysadzany barwnymi kamieniami i perłami. Kolczyk widoczny w prawym uchu ma taką samą formę jak w miniaturze Boźego Narodzenia: niewielkiego kółka z trzema podłużnymi „łezkami” pereł.